کاغذ را

خط خطی می‌کنم

شعری نمی‌آید

کلافه می‌شوی

باران می‌گیرد 

شعر و ترجمه : طرفی

والإسمنت

يحرسني

 يحرس سجني

الشمس تشد حقائبها

لترحل 

ونصف الأشجار- ايادٍ كثيرة –

 تتوسل اليها لتبقي

والليل   

    يغزو السماء

و يطيح بعرش النهار

 فكل شيءٍ 

أمامي  ينهار

 ألا الجدار

يبقي ليحرسني

 ونصف الأشجار

إمرأة

 يرقص في احضانها الهواء

 زندان :

صفی از آجر 

 و سیمان          

مرا و زندان مرا

 نگاهبان میشود

خورشید چمدانش را می بندد 

 آمادباش رفتن 

و نیمه های درختان  - فراوان دست- 

 دست تکان می دهند 

خورشید را اشاره می کنند 

 دست به دامانش که بماند

وشب 

آسمان را 

 و روز را از تخت 

بزیر می کشد 

 و در برابرم 

همه اشیا فرو می ریزند 

 مگر دیوار 

می ماند تا نگاهبان من باشد 

 و نیمه درختان 

زنی است 

که باد در آغوشش برقص می آید